Interview met Rogier Wiercx!

Kersvers Erelid Rogier Wiercx: ‘De vereniging zijn we samen. Als je niks doet, gebeurt er ook niks.’

Toen Rogier in de agenda van de jaarvergadering 2018 het kopje ‘benoemingen’ zag, begon er een lichtje bij hem te branden. Niet uit onbescheidenheid natuurlijk, want daar is hij het type niet voor. Het  was meer een gevoel dat te vergelijken is met de intuïtie die je nodig hebt om op de juiste plek te zitten in het peloton zodat je mee kunt zitten in een ontsnapping.

Palmares
Maar je kunt het ook een simpele optelsom noemen; een vrijwilligers-palmares bij Het Stadion om ‘u’ tegen te zeggen en een zeventigste verjaardag. Die benoeming tot Erelid is niet uit  de lucht komen vallen. Feit is dat Rogier tijdens de jaarvergadering op het moment suprême tot grote hilariteit van het publiek een A4-tje uit zijn binnenzak haalde, vol aantekeningen voor zijn dankwoord. ‘Ik had het eigenlijk vorig jaar al verwacht’, zal hij later zeggen.

We spreken het sympathieke kersverse Erelid in zijn smaakvol ingerichte woonkamer te Houten. Opvallend attribuut daarin is een hangmat die precies voor het raam hangt. Het past bij Rogier, die graag  verdieping zoekt in een solo kampeervakantie in Estland, het scharrelen in zijn moestuin, het bespelen van zijn blokfluit en dus ook de geborgenheid van een wiegend tapijt – en dat alles zonder het contact met de werkelijkheid te verliezen.

Oeuvreprijs
Erelid. ‘Ik vind het een hele eer,’ zegt hij. ‘Het is een erkenning, een soort oeuvreprijs voor wat ik gedaan heb. Maar dat deed ik altijd samen met andere Stadionisten – zij zijn dus ook een beetje erelid.’ Rogier heeft geschreven voor het clubblad Cadans (nu website), boeken gepubliceerd over Het Stadion en het veldrijden (zijn grote liefde), is secretaris geweest, sponsor met zijn Tekstburo, organisator van allerhande wedstrijden, trainer van de handbikers, bestuurslid Ronde van de Maliebaan…. het is voorwaar niet gering, Allemaal sinds 1978. Inderdaad, 40 jaar lid, dat komt er nog bij. Rogier is dan ook een fietsende archiefkast. Hij kent de haarvaten van de club. Kan ze in perspectief plaatsen om er vervolgens met zijn journalistiek geslepen pen haarscherp kond van te doen.

Fusie
‘Toen ik kwam waren er een stuk of 60 leden. Alleen mannen. Iedereen kende iedereen, dat gaf een grote onderlinge band. Niet te vergeleken met de 400 leden van nu en de verschillende afdelingen. Maar ik denk dat het kenmerk van Het Stadion onveranderd is; een gezellige vereniging voor wedstrijdrenners die meestal niet de ambitie hebben om prof te worden.’

Sprekend over hoogte- en dieptepunten noemt Rogier de mislukte fusiebesprekingen met De Volharding. ‘Dat is echt een kras op mijn ziel. Toen na veel inspanning puntje bij paaltje kwam bleek er te weinig draagvlak te zijn bij De Volharding. En nog steeds denk ik; waarom zou het niet kunnen? Het is toch te gek dat we met twee clubs die hetzelfde doen in één accommodatie zitten!’

Een van de hoogtepunten vindt Rogier de organisatie van het UCI Para-cycling Weekend in 2015 op Het Lint in De Meern. ‘Een internationale wedstrijd op een bewerkelijk parcours met veel regels. Toen het achter de rug was, was ik heel blij.’

Waarom doet hij eigenlijk zoveel voor de club?
‘Omdat het leuk is en omdat het moet gebeuren. Anders is er geen clubblad en kan er niet getraind worden. Een vereniging moet uit de leden komen. En je hebt er zelf ook profijt van, want je kunt eraan meedoen. De club is echt belangrijk geweest in mijn leven. Ik kon en kan mijn ei kwijt op de fiets. Ik heb de nodige contacten opgedaan en het is gewoon leuk om een steentje bij te dragen aan de wielerwereld.’

‘Het heeft wel veel tijd gekost, ja. Maar mijn vrouw Marjanne gaf me de ruimte. Als zelfstandig ondernemer kon ik mijn eigen tijd indelen, bovendien hebben we geen kinderen en kijken zelden televisie. Dan heb je tijd en energie over voor andere dingen, voor Het Stadion bijvoorbeeld.’

Geen uitvluchten
Rogier kan het iedereen aanraden om zich in te zetten voor Het Stadion. Dat die bereidheid vaak tegenvalt stuit hem tegen de borst. Onomwonden; ‘Ik vind het onbegrijpelijk dat zoveel leden zo weinig willen doen. Bied je aan!  Zeg eens ja! Geen uitvluchten! Neem van mij aan; als je iets tot stand brengt is dat prettig. Voor jezelf en voor anderen.’

Erelid. Niet omdat hij de Tour de France heeft gewonnen, maar omdat hij iets veel belangrijkers heeft gedaan. Zonder mensen als Rogier zouden we ons clubkloffie in de kast kunnen hangen. Dan zou Het Stadion simpelweg niet bestaan.

Rogier; onze dank is groot. We zullen dit hele seizoen de sprint voor je aantrekken.

Robert Jan Booij, tekst en foto

Onze ereleden:

Dorus van Alfen, Jan Haaksman, Wim van Laar, Jan Nieuwenhuijsen, Ries van Veldhuizen, Rogier Wiercx.

Cor Bladt †, Jan Fresen †, Gerard den Hartog †, Huib de Jong †, Noppie Koch †, Jo van Lier-Hendriks †, Joop van Nimwegen †, Karel van Nimwegen †, Wim van de Poll †