Voorzitter Nelly Voogt stopt: ‘Ik kijk terug op een heel leuke tijd’

Zes jaar is Nelly Voogt nu voorzitter van Het Stadion. Op 20 februari 2018 legt ze tijdens de algemene ledenvergadering definitief de hamer neer. ‘Destijds wist ik niet goed waar ik aan begon. Maar terugkijkend moet ik zeggen dat ik het erg leuk heb gevonden. Het voorzitterschap heeft me veel energie gegeven.’

Het mag dan zo zijn dat Nelly als voorzitter in 2012 een onbekende weg insloeg, helemaal blanco was ze niet. Haar vader was voorzitter geweest bij wielervereniging Delta in Spijkenisse. Zelf had ze van haar 14^e tot haar 32^e (tussen 1980 en 1998) in het damespeloton gefietst. Acht jaar lang had ze bij de KNWU gewerkt, onder meer als verenigingsondersteuner. En ze was initiatiefneemster en trainster van het vrouwenwielrennen. Met Nelly kreeg de club dus een voorzitter met een groot wielerhart en gewapend met een enorm netwerk in het hele land.

Praatje maken

‘Ik houd mijn netwerk graag warm’, zegt ze. ‘Ik vind het altijd leuk om op allerlei bijeenkomsten een praatje te maken met bekenden en onbekenden. Als er iets is, dan ga ik er op af. Zo heb ik de afgelopen jaren ook in het Utrechtse mijn netwerk verder uitgebouwd. En ik heb ervaren dat zoiets helpt. Je krijgt makkelijker dingen voor elkaar, als mensen je kennen. Het NK Masters in 2013 en 2015 heeft Het Stadion mogen organiseren vanwege die contacten. Ook de gemeentelijke subsidie voor de combinatiefunctionaris heeft daarmee te maken.’

Krachtenspel

Van opleiding is Nelly analist, maar haar boterham verdient ze als ondersteuner van diverse beroepsverenigingen. Daar ziet ze dagelijks hoe het krachtenspel verloopt tussen bestuurders, vrijwilligers en leden. Dat spel vindt ze heel interessant. Toen haar voorganger bij Het Stadion, Richard van den Berg, haar eind 2011 vroeg om hem als voorzitter op te volgen, dacht ze bij zichzelf “hoe zou ík die rol vervullen?” Voorbeelden van andere voorzitters kende ze genoeg via haar werk, maar wat voor voorzitter zou zij zijn bij Het Stadion?

Eerst luisteren

Ze geeft zelf het antwoord op die vraag: ‘Ik ben van huis uit een enthousiast type, dat mensen meekrijgt om dingen te doen. Ik neem makkelijk het voortouw en ben in de uitvoering ook vaak meewerkend voorman. Daar haal ik energie uit en die energie straal ik ook uit naar anderen. Ik ben niet zo’n schreeuwer, maar altijd op zoek naar consensus, naar draagvlak. In vergaderingen luister ik eerst naar wat anderen vinden. En ik vraag ook de zwijgers naar hun mening. Zo probeer ik iedereen bij de discussie te betrekken. Pas dan begint de besluitvorming. Als voorzitter formuleer ik de verschillende meningen en zoek naar mogelijke oplossingen.’

Visie geeft overzicht

Met deze aanpak heeft Nelly, samen met andere bestuursleden en de ledenvergadering, eerst gezocht naar een visie op de club. Die discussie werd gevoerd op basis van een uitgebreide ledenenquête. Dat leverde het volgende profiel op, dat nog steeds overeind staat:

Het Stadion kent een gevarieerd aanbod van disciplines.
Alle categorieën kunnen gebruik maken van training en begeleiding.
De accommodatie op de Nedereindse Berg is in orde.
Leden voelen zich betrokken en zetten zich in voor de club.

‘Dit rijtje, dat is dus de visie van Het Stadion. Aan onze visie kunnen we toetsen wat goed gaat en wat beter kan. De visie is richtsnoer of we bepaalde initiatieven wel of niet nemen. Voor Utrechtse begrippen zijn we met dat diverse aanbod tamelijk uniek. In het begin stelden we jaarplannen op voor alle categorieën, maar daar zijn we mee gestopt. Het is belangrijker om vanuit het bestuur regelmatig te overleggen met de voormannen van de diverse afdelingen. Zo houdt je overzicht en kun je helpen, of bijsturen waar dat nodig is. Ik denk dat Het Stadion nu stabiel georganiseerd is. Financieel is de boel op orde. Dat is allemaal prettig voor mijn opvolger – die zich overigens helaas nog niet gemeld heeft.’

Balans

‘Als ik de balans opmaak dan zie ik twee pluspunten en een Groot Minpunt. Ik begin met het positieve. Bijna elk jaar heeft Het Stadion een groot wielerevenement georganiseerd voor de diverse disciplines. Districtskampioenschappen weg en veld, Nederlandse kampioenschappen Masters, en (inter)nationale wedstrijden handbiken. Dat is vooral het werk geweest van het bestuur met hulp van enthousiaste leden. En daar hebben we allemaal veel plezier uit gehaald.’

Respect

Trots is Nelly ook op de bestuurlijke vernieuwing bij de coöperatie die de sportaccommodatie op de Nedereindse Berg beheert. Het geruzie daar is veranderd in onderling respect. De vergaderingen verlopen nu in een constructieve sfeer. Dat maakt het mogelijk om gezamenlijk belangrijke besluiten te nemen, zoals over de vaste jaarlijkse afdracht per vereniging aan de coöperatie. ‘Ik had nooit verwacht dat ik de contacten met de coöperatie en de gemeente Utrecht zo leuk zou vinden’, aldus Nelly.

Teleurstelling

Het Grote Minpunt wil ze zeker niet ongenoemd laten. ‘De betrokkenheid van de meeste van onze 400 leden vind ik teleurstellend. Iedere keer als we iemand zoeken voor een kleine of grotere taak is het trekken aan een bijna-dood paard. Het is altijd gedoe en uiteindelijk lukt het ook wel, maar je bent er als bestuurder heel veel tijd mee kwijt. Natuurlijk vraag ik me vaak af hoe die geringe betrokkenheid mogelijk is. Zijn we als club te divers, waardoor leden geen binding voelen? Zijn we te groot? Binnen het grote Stadion-verband hebben we afdelingen en dat zijn toch overzichtelijke clubjes? Heeft het te maken met het individuele karakter van de sport? Als wielrenner moet je veel trainen en heb je weinig tijd voor randzaken. Zijn wielrenners daarom allemaal individualisten? Sinds we vaste rugnummers hebben en een vaste afdracht kun je inderdaad vlak voor de start aansluiten, meerijden, finishen en naar huis gaan zonder iemand te spreken. Maar we hebben elkaar toch nodig om onze sport te beoefenen? Die betrokkenheid van de leden, die moet bij de meeste Stadionisten echt veel beter.’

Vroeg naar bed

Tot slot, wat gaat onze aanstaande ex-voorzitter na 20 februari doen met haar nieuwe vrije uurtjes? ‘Als je logisch denkt dan moet ik straks toch tijd over houden. Misschien ga ik dan vroeger naar bed. Ik blijf zeker actief in mijn netwerk, dus er komt vast wel iets anders langs. In ieder geval blijf ik training geven voor vrouwenwielrennen. En ik zal terugkijken op een hele leuke tijd als voorzitter van Het Stadion.’

Tekst en foto: Rogier Wiercx/Cadans